Otlar boyumuza ulaşmış
Kesme sakın Umay Ana
Kıyma otların gökyüzü aşkına
Bu çitler de neyin nesi
Kaldır çitleri bu otlar yeryüzünün
Bırak yalnızca ağaçlarımız kök salsın
Biz misafiriz Umay Ana
Yatağını arayan bir nehiriz
Dökülene dek bir maviliğin kucağına
Maviliğin kabul etmediği çitleri
Ne diye toprağa reva görürsün
Ne diye küstürürsün Kübey Hatun’un bereketini
Kaldır bu çitleri Umay Ana
Çok can takıldı bu dikenli tellere
Su yerine kan damladı yeryüzüne
Soğuk çıplak ayaklar düştü toprağa
Kalanların yüreği de ısıtamadı
Çitler yetim bıraktı insanlığımızı
Karabulutlar çaldı gökyüzünün maviliğini
Kaldır bu çitleri Umay Ana…
İlk yorum yapan siz olun